Uzasadnienie wyboru
Wiek XXI jest początkiem nadchodzącej ery globalizacji, w której będą zanikać granice kulturowe, rasowe i religijne. Dlatego ważnym aspektem pracy wychowawczo-dydaktycznej naszego przedszkola jest m.in. realizacja programu edukacji regionalnej. Jej celem jest ukształtowanie w dziecku poczucia własnej tożsamości regionalnej jako podstawy do zaangażowania się w funkcjonowanie własnego środowiska i autentycznego otwarcia się na inne społeczności i kultury.
Program edukacji regionalnej jest dostosowany do potrzeb i możliwości psychofizycznych i intelektualnych dziecka, a realizujemy go we współpracy ze środowiskiem.
Przyjęłyśmy założenie, że dziecko w wieku przedszkolnym jest w stanie poznać i nawiązać więź emocjonalną z małą ojczyzną, którą poznaje przede wszystkim sercem.
Ono pozwala poznać mu świat przyrody i ludzi wraz z ich dorobkiem duchowym i materialnym. Bogactwo, różnorodność i zmienność tego świata jest nie zapomnianym źródłem wrażeń, przeżyć i aktywnego działania. Odkrywanie jego tajemnic, poznanie praw natury i ich poszanowanie daje dziecku radość, budzi w nim wrażliwość na piękno, dobro i brzydotę zła w postępowaniu człowieka. A wszystko to co przeżyło i zobaczyło potrafi wyrazić w formie oryginalnych wypowiedzi – tworząc swoje dzieła.
W ramach edukacji regionalnej tworzymy naszemu wychowankowi nie tylko warunki do poznawania rodzinnego miasta – jego zabytków, architektury, tradycji, historii, ale także ludzi z nim związanych.
Taką znaczącą postacią dla mieszkańców Torunia jest na pewno M. T. Halik.
Kim był?
Był nie tylko reporterem, dziennikarzem, pisarzem, podróżnikiem, ale przede wszystkim Wielkim Człowiekiem. Miał otwarte serce. Nie umiał żyć dla siebie – żył dla innych. Kochał ludzi i dzielił się z nimi tym, co miał. Nie podróżował dla siebie ani dla swojej sławy. Przedzierał się przez amazońską dżunglę, marzł na Alasce, przepływał oceany i wędrował w spiekocie Afryki, żeby przygody które przeżywał – mógł podarować innym. Z jego domu wypełnionego po brzegi egzotycznymi pamiątkami nigdy nie wychodziło się z pustymi rękoma.
Dzielił się sobą niemal do końca. Już bardzo chory, nie umiał odmówić prośbom o wygłaszanie prelekcji w szkołach.
Z inicjatywy uczniów i rodziców został patronem Szkoły Podstawowej we Wrzącej Wielkiej w województwie wielkopolskim oraz w II Społecznym Liceum Ogólnokształcącym w Ostrołęce. Ufundował stypendium dla najlepszego ucznia na wakacyjne studia w Oxfordzie.
Był dumny z faktu, że urodził się w Toruniu. W wywiadach często powtarzał, że dla niego najpiękniejszym krajem na świecie jest Polska.
Wartości, którym był wierny M. T. Halik i jego twórczość to skarbnica dziedzictwa kulturowego, którą pragniemy w pełni wykorzystać do wzbogacenia przeżyć i wyobraźni dziecka, rozwijania zainteresowań własnych, budzenia pasji badawczej i twórczej oraz potrzeby aktywnego przebywania w środowisku społeczno – przyrodniczym i do jego poszanowania, a także do inspirowania wielostronnej aktywności dziecka.
Postać sławnego torunianina i obywatela świata, może być wzorem dla małego dziecka zainteresowanego odkrywaniem tajemnic otaczającego je świata. Poznanie wizerunku M. T. Halika pomoże spełnić jego marzenia, by być kimś i czynnie uczestniczyć w fantastycznej przygodzie jaką jest – życie.
Nadanie przedszkolu imienia T. Halika wzbogaci naszą ofertę edukacyjną skierowaną do dziecka i jego rodziców, spopularyzuje wizerunek placówki w środowisku lokalnym, przyczyni się zapewne do zwiększenia zainteresowania torunian tą postacią. Zmobilizuje ich do włączenia się w realizację projektu władz miasta Torunia związanego z utworzeniem Muzeum Podróżników „Pieprz i Wanilia”.
Przywództwo duchowe przyszłego patrona z pewnością będzie dla dziecka inspiracją do poszukiwania własnej drogi zmierzającej do samorealizacji i samokształcenia po to, by lepiej i piękniej żyć.
Drogowskazem i motywacją do jego działania niechaj będą słowa wypowiedziane przez M. T. Halika:
„Miałem szczęście – urodziłem się dla przygody, ale powodzenie musiałem sobie sam zdobywać, nie spadło mi ono z nieba, a szczęście utrwalić i przywiązać do siebie, by służyło jak wierny przyjaciel (…). I zawsze grałem o najwyższą stawkę.”
Jego życiorys
Był pilotem, żeglarzem, podróżnikiem, dziennikarzem, reporterem telewizyjnym, pisarzem,
– wiceprezesem Międzynarodowego Klubu Odkrywców,
– honorowym członkiem Toruńskiego Oddziału Towarzystwa Polska – Ameryka Łacińska.
Znał wiele języków m.in. hiszpański, angielski, portugalski, włoski, francuski, rosyjski, niemiecki, a także niektóre narzecza indiańskie.
Autor wielu książek i artykułów oraz ponad 300 reportaży z cyklu „Pieprz i Wanilia”.
Był człowiekiem o niezwykłej aktywności. Przygoda była nie tylko jego pasją, ale i powołaniem.
Często powtarzał „Urodziłem się pod szczęśliwą gwiazdą, a moim przeznaczeniem jest przygoda”.
Urodził się 24.01.1921 r. w Toruniu przy ulicy Prostej 8.
Wychował się na Pomorzu i w Płocku.
W 1935 r. jako 14-letni uczeń płockiego gimnazjum uciekł z domu i z flisakami dotarł Wisłą do granicy Wolnego Miasta Gdańska.
Ujawnił w ten sposób swoją chęć poznania świata i odwagę w podejmowaniu decyzji.
W 1939 r. przedostał się do Francji, a następnie do Anglii.Wstąpił do Royal Air Force (RAF)
Wtedy po raz pierwszy zetknął się z kamerą. Rejestrował zestrzelone samoloty. Kiedy został ranny i trafił do szpitala w Szkocji, zaczął pisać listy do przyjaciela, w których opisywał swoje wojenne losy. Listy te były drukowane w jednym z angielskich czasopism.
Został dziennikarzem.
Za drugim razem, ugodzony kulami speedfire, roztrzaskał się we Francji. Uratowany – przyłączył się do tamtejszego ruchu oporu.
Francuzi odznaczyli go Krzyżem Wojennym (Croix de Guerre). Za męstwo otrzymał też brytyjskie i polskie odznaczenia wojskowe.
W latach 1945 – 1948 wędrował po Afryce i Azji. Reportaże z tych podróży publikował w znanych czasopismach między innymi w „Life Magazin”, później w amerykańskiej sieci telewizyjnej NBC.
W 1948 r. osiedlił się wraz ze swoją pierwszą żoną Pierette w Argentynie, przyjął obywatelstwo tego kraju i rozpoczął swoją wielką przygodę z obiektywem – został korespondentem sieci telewizyjnej NBC w Ameryce Łacińskiej.
W 1952 r. wyruszył na pierwszą ekspedycję po Amazonii, w czasie której odkrył jaskinię. Nazwał ją – Jaskinią Orła Białego.
Płynąc wzdłuż Parany odwiedzał zamieszkujące te okolice plemiona Indian
W latach 1957 – 1962 odbył najdłuższą podróż swojego życia – od Ziemi Ognistej do Alaski. Odwiedził 21 krajów. Kończąc podróż za kręgiem polarnym wbił w ziemię 3 flagi: Polski, Argentyny i Stanów Zjednoczonych.
Podczas tej podróży urodził się jego syn – Ozana. Otrzymał on imię na cześć Indianina, który uratował życie T. Halikowi.
Rezultatem tej wyprawy były liczne filmy, które były emitowane w telewizji amerykańskiej w programie „W poszukiwaniu Przygody”.
W 1972 roku przyjechał do Polski, towarzysząc prezydentowi Richardowi Nixonowi.
w 1976 r. brał udział, wraz ze swoją drugą żoną Elżbietą Dzikowską oraz profesorem Edmunto Guillenem w wyprawie, podczas której została odkryta ostatnia, legendarna stolica Inków – Vilecabamby w Peru. Na jej ruinach zawiesił polską flagę obok peruwiańskiej.
W 1979 r. zamieszkał na stałe w Warszawie i rozpoczął współpracę z Polską Telewizją. Prezentował swoje reportaże w „Klubie sześciu kontynentów”. W każdym z nich T. Halik był zapowiadany: „Urodził się w Toruniu „.
Następnie z Elżbietą Dzikowską przez wiele lat – do 1998 r. prowadził w I programie TVP niezwykle popularny program „Pieprz i Wanilia”.
Dzięki tym programom zabrał miliony ludzi w podróż dookoła świata – bez paszportu i pieniędzy.
W 1985 r. otrzymał medal „Za zasługi dla miasta Torunia” m.in.za film popularyzujący gród Kopernika w Stanach Zjednoczonych.
Zmarł 23.05.1998 r. w Warszawie.